De PVV van Geert Wilders mag zich dan beklagen over de islamisering van Nederland en de westerse wereld, een veel naargeestiger fenomeen is de PVV’isering van het vaderland. Ik denk dat het zo is dat Wilders, Bosma, Agema en andere PVV’ers zich heerlijk in hun comfortzone bevinden en met de armen over elkaar gniffelend toezien hoe het land meer en meer richting het gedachtegoed van de PVV glijdt. De crisis rond “meer of minder Marokkanen” is koud drie weken voorbij of de PVV kruipt alweer omhoog in de peilingen en wie dacht of hoopte dat de gewraakte leus en het gescandeerde “minder, minder” het einde van de PVV inluidden, heeft het grandioos mis.
Exemplarisch voor de PVV’isering van de samenleving is het optreden van de op zich brave directeur van het schoonmaakbedrijf Budget Cleaning Brabant uit Waalwijk. De man had, volgens mij te goeder trouw, zijn bedrijf in de spotlights gezet met een reclametekst die de volgende woorden bevatte: “Wij zijn een Hollands bedrijf met Nederlandse werknemers” en waarin hij om “mensen van Hollandse bodem” vroeg. De bal van discriminatie en racisme ging al snel rollen. Nam de Brabander dan geen Turks of Pools personeel aan? Nee, zo luidde het antwoord, want dat willen de klanten niet, en hij citeerde daarvoor uit een breed opgezet klantenonderzoek dat blijkbaar was afgenomen. Bedrijven en particulieren willen Hollandse ramenlappers en geen Turkse of Poolse. Het huis van de politiek correcte natie was te klein, de man verscheen op radio en TV, nota bene bij Pauw en Witteman maar verklaarde zich van geen kwaad bewust te zijn.
En van dat laatste huiverde ik. De Waalwijker wist niet veel beter dan dat wat hij zei mainstream was. Hij moest, desgevraagd aan de tafel Pauw & Witteman, niets van Wilders weten, maar van Polen en Turken in zijn Brabantse bedrijf des te minder. Hij suggereerde dat etnisch onderscheid normaal is, er zijn immers ook Turkse schoonmaakbedrijven en Poolse. Wat deed hij dan fout? Uri Coronel die in de talkshow naast de rondborstige dertiger zat wist niet waar hij kijken moest, maar meldde wel dat het gedrag van de man hem deed denken aan de anti-joodse stemming in de jaren dertig: “Koopt geen joodsche waar”. Coronel, zelf jood, wist wat hij zei.
Een ander voorbeeld van PVV’isering is het feit dat de redactie van Pauw & Witteman op dezelfde dag dat de rel losbarstte de Brabantse directeur uitnodigde voor de avondshow. Ik durf de weddenschap wel aan dat als iemand twintig, ja tien jaar geleden vergelijkbare dingen had gezegd, hem niet de eer te beurt gevallen was om het breedste podium van het land te krijgen om zijn drijfveren uit te leggen en dat aan diezelfde tafel gezeten naast een man die zijn ganse familie is kwijtgeraakt door hetzelfde virus van de vreemdelingenhaat. Bosma & Wilders, met de benen op de salontafel, keken toe en zagen dat het goed was. Ze hebben het weer voor elkaar.
Directeur Wesley de Laat van het schoonmaakbedrijf repliceerde treffend op de zwakke en oh zo politiek correcte reactie van minister Timmermans van Buitenlandse Zaken, eveneens gezeten aan diezelfde tafel van Pauw en Witteman. Timmermans schetste een beeld van twee jonge mannen, een met een Hollandse naam en een met een Marokkaanse, die beiden PSV fans waren en die beiden even goede glazenwassers zouden zijn. Wat maakt het dan toch voor verschil om de ene wel en de andere niet aan te nemen? ‘Wel’, zei meneer de Laat, ‘dan moet u maar eens goed luisteren naar wat er achter de deuren van opdrachtgevers en mensen in het algemeen wordt gezegd’. En hij bedoelde daarmee dat achter die deuren gedacht en gezegd wordt wat Wilders onlangs zo luid en duidelijk zei: “Minder Marokkanen” ofwel: “Minder allochtonen”.
In een land waar de premier kinderen moet geruststellen dat ze niet zomaar het land worden uitgezet om wie ze zijn is meer aan de hand dan een enkel incidentje. Met de komst van de populistische PVV is de deur naar vreemdelingenhaat meer dan wijd open gezet. Het is dweilen met de kraan open. De PVV doet boos over het haar aangedane leed door de heftige reacties op de “Minder Marokkanen” uitspraken, maar feitelijk is de partij erin geslaagd het land een stukje verder in te palmen. De honden blaffen maar de PVV’isering schrijdt voort.
