Als u uw belasting niet betaalt, kunt u in de toekomst gekort worden op uw AOW. Als u te veel bijstand heeft ontvangen, kunt u een boete krijgen van tienduizenden euro’s en wordt schuldsanering stopgezet. Kortom: als u fraudeert bent u over het algemeen in Nederland (terecht) het haasje. Behalve als u politicus bent voor de VVD. Op zo’n moment is het liberale basisprincipe van rechtsgelijkheid niet zo handig. Het is tenslotte campagnetijd. Een tijd waarin je als partij moet laten zien hoe geweldig je het hebt gedaan. Zo geweldig, dat mensen ook wel moeten inzien dat ze de volgende keer weer op je moeten stemmen. In campagnetijd wordt het daarom als dodelijk gezien om toe te geven dat je iets niet helemaal goed hebt gedaan. Zoals de stofkam door de partij halen na het zoveelste ‘incident’ omtrent integriteit.
Toegeven dat er iets rot binnen de bestuurlijke gelederen van je partij, als een etterende wond die slechts met een heel klein pleistertje aan het zicht onttrokken wordt, is toegeven dat je steken hebt laten vallen. Wat doe je dan? Simpel: zeggen dat er niets aan het handje is natuurlijk.
Want toegeven dat je dit eerder had moeten aanpakken, is toegeven dat je het überhaupt hebt laten gebeuren. Dat VVD-burgemeesters illegale waterputten slaan, dat megalomane VVD-wethouders Zonnekoning-gedrag vertonen. Dat HBO-raad bestuurders van VVD-huize flatscreens in hun bolide laten inbouwen. Dat COA-directrices zichzelf opslag geven. Dat VVD-politici een onderling “So you think you have the most nevenfuncties”-wedstrijdje doen. Dat er Napolitaanse praktijken in vastgoeddeals zijn geslopen. Dat schimmige envelopjes en allerhande handjeklap tot norm zijn verheven. En dat proletendiners met wijnen van 127 euro de fles op kosten van de belastingbetaler verhaald worden – omdat VVD’ers de denktrant van de varkens uit Animal Farm hebben ontwikkeld, die hen net iets gelijker maakt dan anderen.
Dat wil je natuurlijk niet in verkiezingstijd. De politieke kosten van toegeven dat je steken hebt laten vallen, zijn immers een doodsteek voor je campagne.
Die gedachtegang is een bittere vrucht van intens dom spindoctor-gelul en marketing-bingo van mensen die iets te lang in de Haagse kaasstolp hebben rondgelopen, waardoor ze zich niet meer kunnen voorstellen hoe de dagelijkse realiteit van hun achterban eruitziet.
Een achterban die al jarenlang 127 euro per maand structureel te kort komt, in plaats van ‘m weg te slobberen tijdens een dinertje. Een achterban die het allemaal niet zo goed meer snapt: uit dit potje krijg je toeslag, voor dat potje moet je extra afdragen, weer een ander potje moet je apart houden voor de Belastingdienst en oh wee als je ergens iets vergeet in te vullen dan komen we je halen. Die achterban zal geen genoegen nemen met de ‘niets aan de hand, gewoon doorlopen’-doctrine die de VVD hanteert. Die wordt door de kiezer opgevat als Haagse arrogantie, losgezongen van de realiteit, en hiermee zullen de politieke kosten voor de VVD uiteindelijk veel hoger liggen dan wanneer men had toegegeven misschien wat steken te hebben laten vallen, om daarna voortvarend te werk te gaan in het herstellen van de weeffouten.
Want laten we wel wezen, hoe dodelijk is het signaal dat “All animals are equal, but some animals are more equal than others” in campagnetijd voor een liberale partij?
“Day and night we are watching over your welfare. It is for YOUR sake that we drink that milk and eat those apples. Do you know what would happen if we pigs failed in our duty?“
Helemaal niks.
