Als zogeheten cradle catholic (iemand die als het ware reeds als katholiek werd geboren) weet ik maar al te goed, dat juist de bekeerlingen in hun geloofsbeleving het meest fanatiek zijn. Een mooi voorbeeld van zo iemand is Natasha Elfrink, voorzitter van de Jonge Socialisten te Arnhem en nummer 8 op de kandidatenlijst voor de aankomende gemeenteraadsverkiezingen. De jongedame, die blijkens de website met de trotse naam “Wij blijven hier” Islam en Arabisch studeert, vecht momenteel voor het behoud van haar plaats op de kandidatenlijst. Geert Wilders noemt zij in ieder geval alvast een ‘provocerende haatkuif‘, zodat de toon mooi gezet is voor een stevig inhoudelijk discours over de voors en tegens van de radicale islam.
“Ongerustheid onnodig. Voor studie volg ik organisaties die ver van mijn opvattingen af staan. Wat ik ‘like’ volg ik maar steun ik vaak niet.” Aldus twitterde het aanstormende gemeenteraadslid naar aanleiding van de observatie dat ze wel verdacht veel pagina’s van obscure organisaties volgt op Facebook. In haar profiel op het medium Twitter schijft ze zekerheidshalve ook nog even dat ze “geen extremist is” Just in case she might have fooled you. Een kleine bloemlezing: Al-Nusra, ISIS, Nusrah Bil-Jihaad, Palestine Action Committee en Nusrah Bil-Jihaad.
Men kan zich afvragen hoe men zou reageren indien een kandidaat van, pak-em-beet, de PVV op Facebook pagina’s zou liken van Stormfront, Voorpost, White supremacy en dergelijke.
Wie iets verder graaft, kan slechts tot de conclusie komen dat er wel degelijk reden is tot de nodige ongerustheid. Over verwijten van antisemitisme haalt ze inmiddels haar schouders op. Die zijn slechts bedoeld om critici van Israël de mond te snoeren. Medewerking aan een CD waarop vliegtuigkapers worden verheerlijkt? Geen probleem! Over Al Qaida wil ze soms kunnen zeggen, dat ze die heel goed vindt. Puur uit provocatie.
Het geval Elfrink toont de veenbrand die er woedt binnen de PvdA. Vier jaar geleden kwamen er in de gemeenteraadsfractie dermate veel allochtonen te zitten, dat de partij begon te vrezen voor de herkenbaarheid richting de autochtone kiezers. Over de maffiapraktijken in Amsterdam-West (Stichwort: afzetting Marcouch) en Rotterdam (corruptie onder partijgenoten van Turkse afkomst) zijn kranten vol geschreven.
“Onze winst is zo groot dat veel mensen – onder wie allochtonen – een raadszetel hebben gekregen, terwijl we niet weten of ze net zo gekwalificeerd zijn als mensen hoger op de lijst.” Aldus Wouter Bos in 2006. “Wij krijgen vast ongelukken met nieuwe allochtone raadsleden, maar die hebben we ook met autochtonen gehad”, zei Bos destijds in een vraaggesprek met het Parool. “Nu meer kandidaten die lager op de lijst staan toch in de raad komen, moet de partij aanstaande gemeenteraadsleden beter vooraf gaan screenen.”
Het zou mooi zijn als de afdeling Arnhem van de PvdA dat verzuim zou herstellen en mevrouw Elfrink, die het aan de nodige kritische distantie ten opzichte van extreme organisaties duidelijk ontbreekt, zou adviseren haar ongetwijfeld enorme talenten op een andere manier ten dienste van de partij te stellen dan als volksvertegenwoordigster.
