Nou, ik heb wel even gekeken hoor. Naar dat machtige vliegtuig, de Air Force One. Zomaar op ons Schipholletje. Maar daar was het wel mee gedaan. Het schijnt dat de hele stad of in ieder geval het Museumplein was afgezet voor mister president. En het enige wat ik dan denk is: “hoe jaloers zouden Nederlandse excellenties wel niet zijn dat voor hun niet de hele snelweg wordt afgezet?”. ’s Middags zat ik met Thomas Schlijper in het onvolprezen koffiemekka Two For Joy naar zijn fotootjes van de Beasts te kijken. Heus, plaatjes kijken is beter dan aanwezig te zijn. Er kwam een tweet binnen dat Asscher z’n auto werd tegenhouden onderweg naar Den Haag. Want ‘we kunnen allemaal wel zeggen dat we minister zijn’. We namen er nog een koffie op. Voortaan gaan we dus zeggen minister te zijn – nou ja we? Ik in ieder geval.
En nu is het weer rustig. Elke mediahype duurt precies twee dagen. Vier als er nog een weekend aan vastgeplakt zit. De minder-Marokkanen boeroepers maakten maandag plaats voor de moet-dat-nou-allemaal-omdat-
Maar het wordt pas interessant als Volkert vrijkomt. Waar moet ‘ie wonen? Staat iedereen op z’n achterste poten als blijkt dat hij in de stad komt? Of je buurman wordt? Ik kan je niet zeggen Brussen, hoezeer ik me nu al verheug op de mediatoestand die ons te wachten staat. Want vrijheid en democratie is voor iedereen. Behalve voor de ander die we haten verafschuwen (Nederlanders haten niet, dat hoort niet). Het is maar goed dat ik niet de baas van Nederland ben. Ik zou maling hebben aan rechters en rechtspraak, aan artsen en psychologen, aan justitie ministers en staatssecretarissen en zou, democratie of niet ‘gewoon’ dictatoriaal besloten hebben dat Volkert er niet uit mag. Dan maar een kabinetscrisis.
Gelukkig ben ik columnist. En komt Volkert vrij.
Hebben we nog een mediahype?
