Amedy Coulibaly, een-32 jarige Fransman, is een strijdbroeder van de gebroeders Kouachi, die de redactie van Charlie Hebdo aanvielen. Hij is een zoon van Afrikaanse emigranten en was op 7 januari gewapend op weg naar een Joodse lagere school om Joodse kinderen te gijzelen. Onderweg beslist hij een Joodse supermarkt in Porte de Vincennes binnen te vallen en schiet terstond vier Franse Joden dood. Deze Joden hebben de profeet Mohamed niet beledigd. Toch waren zij een doelwit, zij waren Joods, dus het ging om hun afkomst.
Deze moorden worden door de media verhullend terroristische moorden genoemd, maar dat zijn het niet. Het is een racistische, antisemitische aanslag. Hierover is weinig gezegd. Er is geen beweging ontstaan ‘Je suis Juif’.
Overigens wijzen velen, onder wie Jeannette Bougrab, de vriendin van de hoofdredacteur van Charlie Hebdo, op de te late en hypocriete steunbetuigingen achteraf. “Nu zijn wij allemaal Charlie, maar nog twee weken geleden werd mijn man uitgekotst en gedemoniseerd door de media en politici”, zei Bougrab. De massale demonstraties in Parijs doen denken aan de demonstraties na de moord op Pim Fortuyn 12 jaar geleden. Eerst verguisd en gedemoniseerd, daarna geroemd en vereerd.
Maar nu verder met de antisemitische moorden in Parijs. In het naoorlogse Europa hadden deze racistische moorden een groot schrikeffect en solidariteit met de Joden teweeg moeten brengen. Maar Europa is stil. Net zo stil als na de moorden en de racistische aanslag op het Joods Museum in Brussel op 24 mei 2014. Daar werden vier onschuldige Joden in koelen bloede met een Kalasjnikov geliquideerd door de 29-jarige Mehdi Nemmouche uit de Noord-Franse stad Tourcoing, die uit Syrië kwam en opgeleid was door ISIS. Hij is aangeklaagd voor ‘moord met een terroristische context’.
Op 19 maart 2012 schoot een radicale moslim in een Joodse school in de Franse stad Toulouse vier jonge kinderen en een leraar dood. Weer alleen omdat zij Joods zijn en weer zijn dit racistische moorden.
De lijst van moorden en aanslagen is lang. De stijging van het aantal antisemitische incidenten in de wereld is verontrustend, vooral in West-Europa. Een onderzoek van het CIDI in 2014 toont aan dat het aantal antisemitische incidenten gestaag toeneemt en vooral vanuit de moslimhoek komt. Ook in Nederland worden joden belaagd door moslims. Niet alleen door moslim-extremisten, maar ook door de zogenaamde gewone moslimjongeren. De Joodse scholen moeten continu bewaakt worden en Joden maken zich onzichtbaar. Vooral in Amsterdam verbergen zij hun davidster in hun overhemd en stoppen zij hun keppeltjes angstvallig in hun zak.
Nederland en Europa maken zich druk over de mogelijke gevolgen van de gebeurtenissen in Parijs voor de moslimgemeenschap en de eventuele electorale winst bij de verkiezingen voor partijen als het Front National en de PVV. Ondertussen durven Joden hun kinderen niet meer naar Joodse scholen te brengen en zich in het openbaar te vertonen en emigreren (lees: vluchten) zij naar Israel. Alleen uit Frankrijk vluchtten vorig jaar 6.000 Joden vanwege moslimantisemitisme, en dat 70 jaar na Auschwitz. Europa en Nederland moeten zich diep schamen. De veiligheid van Joden is geen Joodse zaak, het is een zaak voor ons allen.
Hoe kan een continent zich vrij en democratisch noemen als het een bedreigde minderheid niet beschermt? Een aangepaste minderheid die niemand kwaad doet, een minderheid die 1400 jaar geleden is bevochten door de profeet Mohamed. Aangezien hij de volmaakte mens was, wiens levenswijze moet worden nageleefd, beschouwen de moslimgeleerden en dus ook hun volgelingen de joden als hun vijanden. Met de massa-immigratie van moslims uit het Midden-Oosten wordt ook het moslimantisemitisme geïmporteerd. Europa en Nederland weten daar geen raad mee.
Nederland: het wordt tijd om de Joden te beschermen. Start een actie: ‘Je suis Juif’. Een actie, die niet eenmalig is maar een die voortduurt. Neem de essentie van dit artikel over en schrijf hierover onafgebroken.
