Een probleem onder activisten is dat ze elkaar regelmatig in de haren vliegen over details, en vervolgens zo druk zijn met de gevechten onderling dat ze aan hun werkelijke activisme niet meer toekomen. Feministen die zich boos maken over andere feministen die zich boos maken over feministische onderwerpen die volgens hen niet belangrijk genoeg zijn, columnisten die schrijven dat columnist Asha ten Broeke zou moeten schrijven over andere onderwerpen dan de onderwerpen waar Asha ten Broeke over schrijft, je zou erom lachen als het niet zo treurig was.
Maar de kritiek op het moderne feminisme is geen gekibbel over de details: de opvattingen van hedendaagse feministen zijn niet subtiel verschillend van genderegalitarisme, ze staan er lijnrecht tegenover.
‘Mensen als Emma Watson en Asha ten Broeke zullen beweren dat we het ‘femin’ in feminisme genderneutraal mogen opvatten, maar in de praktijk komen feministen enkel op voor vrouwen’
Modern feminisme in haar mainstream vorm is de politieke en maatschappelijke beweging die uitgaat van vrouw als slachtoffer van mannelijke onderdrukking. Ze wil die kwetsbare onderdrukte vrouw beschermen door persoonlijke vrijheden te beperken, onschuldige mannen te straffen en de staat zich steeds ingrijpender te laten bemoeien met ons prive leven.
Feministen strijden tegen een gelijke behandeling van mannen en vrouwen. In Zweden hebben feministen er voor gezorgd dat seksisme is opgenomen in de wet. Zo worden bijvorbeeld mannelijke daders van huiselijk geweld zwaarder gestraft dan vrouwelijke.
‘Vanuit feministische hoek was het oorverdovend stil, dezelfde organisaties die hun nek uitsteken voor vrouwelijke slachtoffers zwegen nu het slachtoffer man was’
De gedachte dat mannen moreel superieus zijn aan vrouwen en daarom meer verantwoordelijk moeten worden gehouden gaat bij de Zweden zo ver dat onlangs een minderjarige jongen veroordeeld is voor het hebben van betaalde seks met een volwassen vrouw. Hoewel de vrouw beweerde in te stemmen met de seks, waren de feministen van mening dat hij als man beter had moeten weten en de vrouw tegen haar eigen keuze had moeten beschermen.
Toen William Aitkin door zijn vriendin verminkt werd met een stuk glas kreeg zijn belager slechts een werkstraf van 120 uur. Hoewel hij een zenuwbeschadiging opliep aan zijn gezicht en zijn carriere als model ermee verwoest werd, liep zijn partner binnen enkele dagen weer buiten. Vanuit feministische hoek was het oorverdovend stil, dezelfde organisaties die hun nek uitsteken voor vrouwelijke slachtoffers zwegen nu het slachtoffer man was.
Mensen als Emma Watson en Asha ten Broeke zullen beweren dat we het ‘femin’ in feminisme genderneutraal mogen opvatten, maar in de praktijk komen feministen enkel op voor vrouwen.
In de VS is seksisme opgenomen in de ‘Violence Against Women Act’ die politie de vrijheid geeft mannelijke slachtoffers van huiselijk geweld te arresteren, zelfs wanneer zij aangifte doen van geweld tegen henzelf. Mannen zijn bijna net zo vaak slachtoffer als vrouwen, maar opvang voor mannelijke slachtoffers is schaars.
De feministische beweging begrijpt huiselijk geweld als een verlenging van de maatschappelijke onderdrukking van de vrouw, waarmee geweld door vrouwen genegeerd wordt. Zo’n 40 procent van de redactie van de feministische blog Jezebel geeft luchtig toe haar partner te slaan. Mensen op straat vinden lichamelijk geweld tegen mannen zelfs grappig.
In de Verenigde Staten zijn feministen erin geslaagd ‘affirmative consent‘-regels verplicht te stellen op scholen en universiteiten. Onder deze regels houden docenten en studenten neprechtszaken om te bepalen of een man schuldig is aan seksueel geweld. De bewijslast in deze neprechtszaken ligt echter bijzonder laag: als de jury niet meer dan 50 procent zeker is dat de vrouw expliciet en hardop “ja” heeft gezegd wordt er al een straf opgelegd, en de aangeklaagde heeft niet het recht zich te verdedigen . Zo zijn ondertussen al tientallen mannen zonder eerlijk proces van studies getrapt en van campussen verbannen.
‘Feministen blijven seksueel geweld echter framen als seksistisch geweld van mannen tegen vrouwen, een uiting van vrouwen die door mannen als object gezien worden of mannen die vinden dat ze recht hebben op het lichaam van een vrouw, waarmee ze de gendergelijkheid van dit probleem volstrekt negeren’
Opvallend is echter dat het elke keer mannen zijn die gestraft worden, voorlichting over instemming en geweld richt zich steeds op mannen die moeten leren niet te verkrachten en schoolhoofden geven zelfs aan dat onterechte ‘veroordelingen’ van mannelijke studenten op zich best positief is .
In werkelijkheid zijn mannen echter bijna net zo vaak slachtoffer van seksueel geweld (minderjarige jongens zelfs vaker dan minderjarige meisjes) en vaak zijn hun daders vrouw .
Feministen blijven seksueel geweld echter framen als seksistisch geweld van mannen tegen vrouwen, een uiting van vrouwen die door mannen als object gezien worden of mannen die vinden dat ze recht hebben op het lichaam van een vrouw, waarmee ze de gendergelijkheid van dit probleem volstrekt negeren. Vrouwen worden geleerd niet verkracht te worden, maar mannen wordt geleerd dat hun verkrachting niet eens bestaat.
De feministische agressie stopt niet bij mannen, ook vrouwen worden aangevallen. In Zweden zijn klanten van sekswerkers strafbaar, maar sekswerkers zelf in theorie niet. In de praktijk blijkt echter dat vrijwillige sekswerkers die niet willen ‘toegeven’ dat ze slachtoffer zijn worden gediscrimineerd en lastig worden gevallen.
In de Verenigde Staten worden sekswerkers in Project Rose gedwongen te erkennen dat ze slachtoffer zijn, anders gaan ze de gevangenis in. Feministen in Londen weigerden sekswerkers zelf te laten spreken over sekswerk, om vervolgens hun eigen lezing de ironische naam Suppressed Voices te geven.
Modern feminisme gaat niet over gendergelijkheid of gelijke rechten voor mannen en vrouwen, het is de overtuiging dat vrouwen collectief slachtoffer zijn van mannelijke onderdrukking, dat seks gevaarlijk is voor vrouwen en dat alles geoorloofd is in de strijd voor de feministische utopie.
Modern feminisme is seksisme.
